• Isilpekotasuna da, oraindik ere, otsoaren hilkortasun ez-naturalaren kausa nagusia Euskadin, Kudeaketa Planean hori desagerrarazteko neurri zehatzik gabe

• Ekologistak Martxan-ek zalantzan jarri ditu Euskadin neguko erroldetan oinarritutako bi talderen existentziari buruzko datuak

• Legez kanpoko ehizaren aurkako ekintzarik ezak eta datuen zehaztasunik ezak arriskuan jartzen dute espeziea berreskuratzea

 

Ekologistak Martxan-ek gogor kritikatu du Euskal Autonomia Erkidegoko Otsoaren (Canis lupus) Kudeaketa Plana , Eusko Jaurlaritzak aurkeztu berri duena. Erakundeak salatu du ez dagoela neurri espezifikorik isilpekotasunaren arazoari aurre egiteko, horixe baita Euskadiko otsoaren heriotza-kausa ez-natural nagusia, eta zalantzan jarri du planak espeziearen egoera ebaluatzeko erabiltzen dituen datuen fidagarritasuna.

 

1987 eta 2005 artean 63 otso hil ziren Euskadin, legez kanpoko ehizaren ondorioz. “2016tik Foru Aldundiek uxaldiak baimendu ez dituzten arren, otsoaren populazioa ez da berreskuratu, eta horrek agerian uzten du isilpekotasuna mehatxu aktiboa dela oraindik espeziearentzat”, adierazi du Ekologistak Martxan-ek. Hala ere, duela gutxi aurkeztutako kudeaketa-planak ez du jasotzen gaitz hori desagerrarazteko ekintza argirik, eta erakundeak larritzat jo du.

 

Isilpekotasunari buruzko kezka ez da funtsik gabea. Arabako fiskalburuak tokiko irrati batean adierazi zuenez, Araban legez kanpoko ehiza-kasuak daude orain dela gutxi, eta gaur egun ikertzen ari dira. “Horrek agerian uzten du egungo babes-neurrien eraginkortasunik eza eta ezkutuko ehiztarien aurkako ekintza sendoak ezartzeko premia”, azpimarratu du Ekologistak Martxan-ek.

 

Gainera, erakundeak zalantzan jarri du Euskadin bi otso-talde egoteari buruzko planaren diagnostikoan jasotako datuen fidagarritasuna. “Datu horiek neguko erroldan oinarritzen dira, taldeak zenbatzen direnean, baina ez dira egiten funtsezko garaian, udaberrian, talde ugaltzaileak baieztatu beharko liratekeenean”, ohartarazi du Ekologistak Martxan-ek. Udaberrian jarraipen egokirik egiten ez bada, baliteke otsoen populazioen egoerari buruzko errealitatea desitxuratzea, eta egonkortasunaren edo errekuperazioaren inpresio faltsua sortzea.

 

“Onartezina da datu osatugabeetan edo zehaztugabeetan oinarritutako erabakiak hartzea. Arriskuan dagoen espezie baten kudeaketa azterketa zorrotzetan eta errolda fidagarrietan oinarritu behar da”, kolektiboak salatzen duenez. Horrelako informaziorik ez dagoenez, eta isilpekotasunari aurre egiteko neurri zehatzik ez dagoenez, zalantzan jartzen da Otsoaren Kudeaketa Planaren eraginkortasuna.

 

Ekologistak Martxan-ek Eusko Jaurlaritzari eta Foru Aldundiei eskatu die isilpekotasunaren aurkako ekintzak indartzeko eta otsoaren populazioaren jarraipena hobetzeko, bereziki taldeen ugalketa berresteko une garrantzitsuenetan. Halaber, erakundeak azpimarratu du gardentasuna eta zorroztasun zientifikoa behar direla arriskuan dauden espezieak kudeatzeko orduan, eta kontserbazio-politikak diagnostiko desegokietan oinarritzeak dakartzan arriskuez ohartarazi du.

 

“Legez kanpoko ehizaren aurkako borroka irmorik gabe eta otsoaren populazioari buruzko datu fidagarririk gabe, espezie hori babesteko ahaleginek porrot egingo dute”, ondorioztatu du Ekologistak Martxan-ek.