UPV/EHUko Politika eta Administrazio Zientzien Sailak, Viento Sur, Betiko eta  Hitz&Hitz fundazioek eta UPV/EHUko EKOPOL eta Parte Hartuz ikerketa taldeekin batera, ikastaro hau antolatu dute.

Matrikulatutako pertsonak zuzeneko saioetara sartzeko esteka bat izango dute, eta, horri esker, galderak, kritikak eta abar egin ahal izango dituzte, baina baita – nahi izanez gero – egindako bilkurara sartu ere. Izena ematen duten unibertsitateko ikasleentzat aukera askeko 4 kreditu izango dute eskuragai. Matrikula epea apirilaren 9ra arte zabalik egongo da.

 

Mintegi honetan parte hartuko duten hizlariak honako hauek dira: Antonio Turiel (CSIC), Alicia Valero (UNIZAR), Daniel Tanuro (Nekazaritzako eta ingurumeneko ingeniaria, Belgika) Judith Carreras (EESC), Iratxe Arriola (I+G+b kudeatzailea), José Manuel Naredo ((Ekonomia eta Ingurumen Sari Nazionala), Maristela Svampa (Conicet, Argentina), Alfons Pérez (ODG), Adrian Almazán (Ekologistak Martxan-EKOPOL), Julia Martí (OMAL), Michael Löwy (CNRS y EHSS, Frantzia), Silvia Federici  (Hofstra Unibertsitatea, NY), Jorge Riechmann (UAM), Iñaki Barcena (EKOPOL), Mirene Begiristain (UPV/EHU), Unai Pascual (BC3), Joan Martínez Alier (UAB), Yayo Herrero (Ecologistas En Acción), Joao Camargo (CDTM), María Montesino (Soziologoa eta abeltzaina).

Apirilaren 26an hasi eta maiatzaren 26an amaituko da (5 aste guztira). Astero 2 saio izango dira (astearte eta ostegunetan) 17.00etatik 20.00etara, eta saio bakoitzean bi gai landuko dira (ikusi programa), 10 minutuko atsedenaldiarekin.

Ikastaroak gaur egun garai aldaketa bat bizitzen ari garela heltzen dio. Hau da: oparotasunaren arotik (baliabide ugari, eta, itxuraz, mugagabeak) urritasunaren arorantz goazela. Izan ere, baliabide energetiko eta materialak gero eta murritzagoak izango dira eta, hori gainera, ekologikoki hondatuago eta hauskorrago den planetan gertatuko da, klima-aldaketa globalak edo biodibertsitatearen gainbehera azkarrak adierazten duten bezala. Aro berri horretan, hazkunde mugagabearen mitoaren aurrean, mugak (energetikoak, materialak eta biologikoak) guztiz erabakigarriak izango dira:

• Erregai fosilen eta uranioaren gailurra,
• Material kritikoen gailurra. Ezinbestekoak teknologia berderako eta digitalerako,
• Hornikuntza- eta hornikuntza-kateko arazoak.
• Klima-aldaketa,
• Biodibertsitate-krisia …

Ezinbestekoa da kontuan izatea ingurumen-krisi hori gizarteek naturarekin duten interakzioaren ondorio zuzena dela, eta interakzio horren paradigma-aldaketa sakon baten ondorioz baino ezin izango dela konpondu.

Horregatik, gaur egungo krisiaz hitz egiteko, beharrezkoa da haren izaera ekosoziala azpimarratzea. Are gehiago, kontuan hartzen badugu gure gizartean desberdintasun sozial sakonak daudela, besteak beste, ura, lur emankorrak, elektrizitatea, garraioa, oinarrizko zerbitzuak (hezkuntza, osasuna, etab.) oso modu ez-orekatuan eskuratzen direla eta munduko pobre eta marjinatuenak direla klima-aldaketari ekarpen txikiena egiten diotenak, nahiz eta eurek izan aldaketa hori gehien pairatzen dutenak.

Sexuen araberako desberdintasuna bereziki garrantzitsua da; izan ere, emakumeek zailtasun handiagoak dituzte oraindik ere baliabideak eskuratu eta kontrolatzeko, ondasunak edukitzeko … Gainera, bizitzaren sostenguan (ura,elikadura, zainketak …) eragin zuzenena dutenez,  eurek dira ingurumenaren degradazioaren aurkako borrokan lehen lerroan daudenak. Elite batzuek krisi ekosozialari aurre egiteko irtenbide faltsuak proposatzen dizkigute, baina ezin da mugarik gabe hazten jarraitu baliabide finituak dituen planeta batean. Zein da funts europarrak iristean iragartzen den berreraikuntza berde eta digitalerako oinarri material eta energetikoa?

Irtenbidea, batzuek horrela esan arren, ez da etorriko aldaketa teknologiko baten eskutik soilik: fusio nuklearra (EIT) ez da inoiz izango sarritan aipatzen den energia-iturri mugagabe eta ez-kutsatzaile hori; energia berriztagarriek ezin izango dute eskaini erregai fosilek orain arte eskaini duten prestazio-maila bera; karbonoa harrapatzea eta biltegiratzea oraindik ilusionismo teknologikoa baino ez da, eta oztopo teknikoak, finantzarioak eta ingurumenekoak nekez gaindi daitezke; hidrogenoa ez da izango elektrifikatu ezin diren erabilera guztietarako panazea energetikoa.

Hamarkada erabakigarria da norabidea aldatzeko, sistema aldatzeko, horrek bakarrik ekidin ahal izango du, besteak beste, klima aldaketa katastrofikoa. Bidezko desazkundea eta trantsizio ekosozialak aipatu behar dira; jasangarritasunean, justizia sozialean eta demokrazia parte hartzailean oinarritutako trantsizioak hain zuen.

Aberastasuna errotik eta dimentsio askotatik birbanatu behar da. Bizi-premiak desmerkantilizatu eta komunalizatu behar dira. Ekonomia birlokalizatu behar da. Komunitateak eskubideetan zein betebeharretan. ahaldundu behar dira.

Ikastaroari buruzko informazio gehiago hemen.